Kobieta staje się matką, wtedy kiedy urodzi dziecko. To samo staje się z mężczyzną, może on nazwać się ojcem, wtedy kiedy noworodek będzie na świecie. Kontakt z dzieckiem, którego rodzice doświadczają po raz pierwszy, kiedy ich pociecha da pierwszy krzyk. To właśnie wtedy jest ta pierwsza najważniejsza relacja.
My jako kobiety mamy to w naturze. To my jako istoty jesteśmy stworzone do porodu, do tej trudnej czynności, w której towarzyszy nam ogromny ból i strach. Nie możemy uniknąć narodzin dziecka. Gdy pierwszy raz zobaczymy swoje maleństwo, to zachodzi między nami niesamowita reakcja, którą ciężko jest opisać. Widzimy jak niepowtarzalne emocje, budzi w rodzicach nowo narodzone dziecko. Często spostrzegamy łzy, które płyną po policzkach rodziców. Są to łzy szczęścia, które czasem łączą się również ze strachem, ponieważ gdy narodzi się dziecko, to wtedy dopiero dochodzi do nas to, że jesteśmy odpowiedzialni za życie drugiego człowieka.
Teraz skupimy się bardziej na roli matki i ojca. Jak wiadomo matka, jest najważniejszą osobą w życiu dziecko, ojciec jest zaraz po matce. Jednak to od nas zależy, jak i w jaki sposób stworzymy relację z własnym potomkiem. Dzisiaj chcemy przekazać Wam kilka słów na temat dialogu. Nie takiego dialogu, który przypomina codzienną rozmowę, lecz takiego, kiedy dotyczy uczuć i potrzeb człowieka. Nie chodzi o to, aby w trakcie rozmowy rodzic pokazał nam swoją wyższość nad dzieckiem, lecz chodzi o to, aby odbyła się otwarta rozmowa na dany temat.
Osoby, które zostały wychowywane 40 bądź 50 lat temu mają takie przeświadczenie, że to dziecko powinno się do niego dostosować. Takie dostosowanie często widzą w stosowaniu kar, zakazów i nakazów. To nie o to chodzi w dialogu. Jeśli stosujemy takie rozmowy, gdzie rodzic poucza, wychowuje, to często zdarza się tak, że już na starcie wszyscy jesteśmy przegrani. Taki dialog do niczego nie prowadzi. Ważne jest, aby stworzyć taki dialog, w którym każdy rozmówca powie spokojnie o swoich potrzebach. Dorosły jest po to, aby zrozumieć dziecko, a nie odwrotnie. Dialog jest także porozumieniem, w którym istotne jest, aby dziecko czuło się ważne.
Wychowanie to taki niewidzialny i złożony proces, w którym rodzice dokładają wszelkich starań, aby jak najlepiej wychować swojego potomka. Teraz stawia się na rozwój umiejętności miękkich zwanymi też często kompetencjami miękkimi. Są to cechy psychofizyczne oraz umiejętności społeczne. Możemy podzielić je na dwie grupy: umiejętności osobiste oraz umiejętności interpersonalne. Zaliczamy do nich np.: pracę w grupie, dogadywanie się z innymi ludźmi, odpowiednią współpracę z drugim człowiekiem, samo motywację, asertywność. Najlepiej już od najmłodszych lat rozwijać właśnie powyższe kompetencje u dzieci, które później przełożą się na ich przyszłość. Łatwiej jest im później po prostu odnaleźć w świecie rodzinnym oraz zawodowym, ponieważ posiadanie takich kompetencji odgrywa priorytetową rolę, kiedy staramy się np. o stanowisko kierownicze.
