Agresja rodzi agresję. Od pewnego czasu baczniej rozglądamy się wokół siebie, a to za sprawą wszechobecnej agresji. Chcemy podzielić się z Wami swoimi spostrzeżeniami. Dlaczego tak się dzieje? Jakie są jej przejawy? Jak postępować, żeby uniknąć jej w stosunku do swojego dziecka?
Agresja ma wiele przejawów: bicie, szarpanie, złośliwości, krzyk, ubliżanie, wyzywanie to tylko niektóre jej symptomy. Jej źródeł możemy doszukiwać się w czynnikach psychologicznych, środowiskowych i biologicznych. Agresja może być skierowana na samego siebie, dorosłych, rówieśników, rodziców, nauczycieli.
W momencie pojawienia się zachowania agresywnego biorą udział dwie strony – agresor i ofiara. Musimy pamiętać o tym, że złość naturalną emocją wpisaną w naturę człowieka. Jej okazywanie i przeżywanie nie jest niczym złym samym w sobie, ale nieakceptowane są zachowania, które powstają pod jej wpływem: bójki, wulgaryzmy itd.
Będąc poza domem bacznie, obserwowałyśmy rodziców i dzieci. Nie wiemy, czy zdawali sobie z tego sprawę, że stosują wobec swoich dzieci agresję. Najczęstszym zjawiskiem zaobserwowanym przez nas był krzyk. Dlaczego brakuje nam cierpliwości do własnego dziecka? Dlaczego już od najmłodszych lat ma wzrastać w domu, w którym dochodzi do przejawów agresji? Co będzie, jak zacznie nas naśladować? Jak zapobiegać zachowaniom agresywnym?
Aby skutecznie przeciwdziałać agresji, musimy okazywać dziecku miłość i akceptację. Powinno czuć się przy nas bezpiecznie. To my, osoby dorosłe budujemy w młodym pokoleniu poczucie własnej wartości. Każdy człowiek jest wyjątkowy, nie zapominajmy o tym. Każdemu należy się szacunek. Naszym zadaniem jest nauczyć dziecko rozpoznawania i wyrażania emocji, odpowiedzialności, umiejętności podejmowania decyzji ( nie zawsze słusznych, ale człowiek uczy się na własnych błędach ;))., komunikowania się, współpracy, rozwiązywania konfliktów, asertywności, empatii, tolerancji. Musimy dbać o rozwijanie zainteresowań naszej pociechy i odpowiednią organizację czasu wolnego.
Jako rodzice musimy kontrolować to, co ogląda nasze dziecko w telewizji lub przed ekranem monitora. W razie potrzeby wyeliminować programy, czy gry komputerowe, w których dominuje agresja. Nie należy stosować kar fizycznych, gdyż agresja rodzi agresję. Czasami warto zostawić dziecko samo na jakiś czas i pozwolić mu np.wypłakać się, wykrzyczeć, ale zapewnić o naszej gotowości do rozmowy, kiedy odczuje ono taką potrzebę.
Każde dziecko potrzebuje jasno określonych granic. Starajmy się zastępować rozkazy – prośbą. Warto chwalić dziecko za postępowanie zgodne z ustalonymi regułami oraz stosować konsekwencje za złamanie ustalonych zasad. Bardzo skutecznym sposobem rozładowania nadmiernej energii jest uprawianie sportu, spacer, boksowanie poduszki, tupanie w miejscu czy mocne przytulanie ulubionej maskotki.
Na przestrzeni lat zjawisko agresji nasila się w zawrotnym tempie. Musimy dołożyć wszelkich starań, aby nasze dziecko nigdy nie zaznało go na sobie. Aby wychować je na wartościowego człowieka, starajmy się traktować je tak, jakbyśmy sami chcieli być traktowani.