W obecnych czasach pojawił się problem z brakiem szacunku dla drugiej osoby zarówno u dorosłych, jak i dzieci. Zmiana systemu wartości, gdzie liczę się tylko ja i moja wygoda doprowadziła do tego, że w internecie wylewa się hejt na inne osoby. A powinniśmy okazywać sobie szacunek, który powinien być w nas wpajany już od najmłodszych lat. Czym jest szacunek?
Szanować, to znaczy: na każdym kroku zdawać sobie sprawę, że nie jesteśmy sami. Jak to wytłumaczyć dzieciom? Naszym zdaniem najłatwiej będzie opisać to obrazowo. Dziecko powinno szanować innych, ale jemu także należy się szacunek. Z pewnością zauważy różnicę pomiędzy:
a) pobytem na łące, oddalonej daleko od domów; a
b) pobytem w autobusie pełnym ludzi, którzy czytają gazetę, rozmawiają czy też podziwiają ze spokojem widoki za oknem.
To oczywiste, że na łące może włączyć magnetofon na cały regulator, nie okaże nikomu braku szacunku. Inna sytuacja będzie już w autobusie, wielu pasażerów mogłoby poczuć się urażonych i najprawdopodobniej ktoś z nich zwróciłby uwagę, że nie szanuje innych. Należy rozglądać się dookoła i dostrzegać inne osoby to, że nie jest się samemu. Jeżeli jednak zachowujemy się tak, jakbyśmy byli sami, na pewno nie będziemy szanować innych.
Jak
myślicie, kiedy zacząć uczyć szacunku? Od tego momentu, kiedy nasze dzieci będą
miały kogoś obok siebie, czyli od samego początku. Zdarza się, że tłumaczymy,
że nasze dziecko jest jeszcze za małe. Nie chodzi przecież o to, żeby dzieci
rozumiały to, o czym mówią rodzice. Najważniejsze, aby słyszały od nich jak
zachowywać się rozważnie i czerpały właściwe wzorce zachowań od swoich
opiekunów. To jest właśnie wychowanie, które wynosi się z domu. Powinniśmy
szanować prywatność dzieci, ich upodobania oraz uczyć ich szanować naszą
intymność i nasze gusta.
Nikt
tak jak rodzice, nie może znać potrzeb dzieci. To na nich spoczywa ogromna
odpowiedzialność za wpojenie podstawowych wartości takich jak: szacunek,
tolerancja, przyjaźń, sprawiedliwość. Wartości społeczne są ze sobą ściśle
powiązane. Trudno określić granicę, gdzie kończy się jedna, a zaczyna druga.
Czy uprzejmość nie jest przejawem szacunku? Czy można wyobrazić sobie przyjaźń
bez szczerości?
Nie
możemy nikomu narzucać naszej skali wartości, ale powinniśmy dzieciom
przekazywać wszystkie, aby były wychowywane w równowadze. Dzieci, które szanują
innych: mówią im „dzień dobry” bez przypominania o tym, nie pyskują osobie
starszej, nie biją innych, używają magicznych słów „przepraszam”, „dziękuję”.
Po obserwacji tego, co się dzieje w szkołach, stwierdzamy, że trzeba nad tym
popracować i wspomóc rodziców w tym procesie.
Szacunek
należy się każdej osobie zarówno dziecku, jak i osobie dorosłej. Uwrażliwiajmy
dzieci na to, aby go okazywały, wszakże każdy rodzic chce, aby jego dziecko
było kulturalne i dobrze się zachowywało (adekwatnie do danej sytuacji). Nie
ograniczajmy się i nie skupiajmy uwagi tylko na czubku własnego nosa. Bacznie
obserwujmy to, co dzieje się dookoła nas. Większość wartości wiąże się z życiem
w społeczeństwie. Wykształcenie w dzieciach szacunku do ludzi i rzeczy
przygotuje je do harmonijnego życia w dorosłości.