Czym jest ADHD? Pewnie wiele osób z Was zetknęło się gdzieś ze skrótem ADHD. Pochodzi on od angielskiego wyrażenia attention-deficit hyperactivity disorder, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z brakiem koncentracji uwagi. Jest to zaburzenie zachowania, które w ostatnich latach jest najczęstszą przyczyną wizyt dzieci w gabinecie psychologa lub psychiatry dziecięcego. Nigdy nie powinno zostać zbagatelizowane, gdyż postępując wraz z wiekiem dziecka, może hamować jego właściwy rozwój.
Do przyczyn jego postępowania możemy zaliczyć:
1. predyspozycje genetyczne;
2. urazy w ciąży;
3. niedotlenienie dziecka w czasie porodu;
4. małą wagę urodzeniową;
5. urazy głowy;
6. palenie papierosów i picie alkoholu przez kobiety w ciąży;
7. uszkodzenie centralnego układu nerwowego;
8. zażywanie w trakcie ciąży substancji psychotropowych;
9. zaniedbanie;
10. nieprawidłowa dieta zawierająca zbyt wiele substancji konserwujących.
Najważniejsze objawy ADHD to:
– zaburzenia uwagi i koncentracji – dziecko przejawia problemy w skupieniu uwagi i słuchaniu innych, jest roztargnione, ciągle zapomina o czymś, jest rozkojarzone i zdezorientowane, gubi przedmioty i nie jest w stanie przypomnieć sobie, gdzie zostawiło dany przedmiot, unika czynności, które wymagają dłuższego skupienia uwagi;
– nadruchliwość – dziecko przebywa w ciągłym ruchu, wierci się, nie może powstrzymać się od mówienia, nie potrafi zachowywać się cicho podczas zabawy, odpoczywanie w ciszy sprawia mu kłopot;
– porywczość – dziecko jest niecierpliwe, przeszkadza innym dzieciom, próbuje ciągle skupiać uwagę na sobie, nie potrafi cierpliwie poczekać na swoją kolej, wyraża swoje emocje i myśli bez zastanowienia.
U każdego dziecka objawy te mogą wystąpić z różnym nasileniem.
Jeśli zauważymy u swojego dziecka objawy nasuwające podejrzenia ADHD musimy skontaktować się z psychiatrą lub psychologiem. Im wcześniejsze wykrycie zaburzeń zachowania, tym lepiej. Leczenie zapobiega pogłębieniu się trudności adaptacyjnych dziecka w środowisku domowym i szkolnym.
Dla postawienia właściwej diagnozy potrzebna jest współpraca wielu specjalistów: pediatry, psychologa, psychiatry dziecięcego, a nawet neurologa. Istotną rolę odgrywa przeprowadzenie wnikliwego wywiadu z rodzicami dziecka, w którego trakcie specjalista uzyska informacje, jak dziecko funkcjonuje w domu, szkole, jakie ma kontakty z rówieśnikami. Zdarza się, że trzeba do gabinetu lekarskiego dostarczyć opinie od pedagoga szkolnego lub nauczyciela dziecka. W trakcie stawiania diagnozy psycholog wykonuje testy, które oceniają sprawność intelektualną i ruchową dziecka.
Dziecko, u którego stwierdzono ADHD ma opracowany indywidualnie schemat terapii. Na leczenie może składać się:
– psychoterapia;
– terapia rodzinna;
– terapia dziecka w grupie rówieśniczej;
– leczenie farmakologiczne.
Dziecko, które ma to zaburzenie i jest pozostawione same sobie, ma kłopoty w nauce, problemy emocjonalne oraz niskie poczucie własnej wartości. Często odrzucane jest przez rówieśników. Musimy bacznie obserwować nasze dzieci, a wszelkie niepokojące nas objawy konsultować z właściwymi specjalistami.
Czym jest ADHD?
